3. زوائد بدن
باله ها که وسیله حرکت ماهی ها در جهات مختلف می باشند، زوائد اصلی بدن آنها را تشکیل میدهند. از نظر تعداد، باله های یک ماهی به فرد و زوج تقسیم می شوند. باله های سینه ای و شکمی جزء باله های زوج و باله های پشتی، مخرجی و دمی جزء باله های فرد محسوب می شوند. تعداد باله های پشتی ممکن است 1، 2 و 3 و یا چند عدد باشد.
باله چربی که معمولا در برخی از ماهیها مانند ماهیهای آزاد و قزل آلا و بیشتر کاراسین ها و نیز برخی از گربه ماهیها دیده می شود، باله فردی است که از نظر ساختمانی با باله های دیگر فرق دارد. برخی از ماهیها ممکن است فاقد یک یا تعدادی از باله ها باشند. در هر حال باله های فرد هرگز مانند باله های زوج قرینه نیستند.
4. سوراخ های بدن
سوراخ های بدن ماهی عبارتنداز: دهان، آبشش ها، چشم ها و مخرج. همانطور که قبلا گفته شد لایه ای از پوست شفاف روی چشمها را می پوشاند. معمولا در هر طرف سر ماهی یک یا دو سوراخ حسی وجود دارد که تا حدی کار بینی را انجام میدهند.
5. خط جانبی
اکثر ماهی ها در طرفین بدن دارای خطی به نام خط جانبی می باشند که با ساختمان خاصی که دارند می توانند برخی از اختصاصات آب مانند شوری، جریان آب و درجه حرارت را حس نمایند. در برخی از ماهیها سیستم خاصی بین خط جانبی و گوش داخلی وجود دارد که باعث افزایش توانایی حسی آنها می گردد.
خط جانبی در برخی از ماهیها در هر طرف 2 عدد بوده و در برخی دیگر ممکن است اصولا وجود نداشته باشند.
6. گردش خون ماهی
گردش خون ماهی توسط قلب و رگها انجام می گیرد. قلب ماهی دارای یک بطن و یک دهلیز و یک سینوس در ابتدا دهلیز به نام سینوس سیاهرگی است. قلب بصورت یک پمپ عمل کرده و خون را به جلو و به طرف آبششها برای تبادلات گازی یعنی گرفتن اکسیژن و پس دادن گاز کربنیک می فرستد.
خون سیاهرگی پس از ورود به سینوس وارد دهلیز شده و از آنجا به بطن عضلانی رفته و سپس از طریق مخروط آئورتی و 4 سرخرگ آبششی برای تبادلات گازی، وارد آبششها می شود. از آبششها خون به وسیله سیاهرگ های مخصوص وارد آئورت پشتی شده و از آنجا به تمام بدن توزیع می گردد.
خون تیره به وسیله 4 سیاهرگ که دو عدد از جلو و دو عدد از پشت می آید و یک سیاهرگ خون دستگاه گوارشی را از کبد می آورد به قلب بازگشت داده می شود.
7. تنفس
تنفس به منظور گرفتن اکسیژن و ئپس دادن گازکربنیک حاصله از سوخت و ساز ماهی انجام می شود. در مهره داران هوازی، محل تبادلات گازی ریه است و اکسیژن موردنیاز از هوا گرفته می شود. گاز کربنیک به آن پس داده می شود.
در ماهی ها که محیط زیست آنها آب می باشد، اکسیژن موردنیاز توسط آبششها از این محیط گرفته شده و گازکربنیک به آن پس داده می شود. آبشش ها در دو طرف سر ماهی و زیرسرپوش آبششی قرار دارند.
در هر دو طرف سر، یک محفظه مشترک و 4 آبشش وجود دارد که هریک دارای یک کمان آبششی بوده و بر روی هر کمان رشته های آبششی با ساختمان خاص خود که مشابه ساختمان ریه مهره داران خاک زی است، قرار دارند.
ماهی ها برای تنفس به همان روش که مهره داران هوازی با انجام دم و بازدم اکسیژن هوا را گرفته و گازکربنیک را پس میدهند، بایستی همواره با گرفتن آب از راه دهان و خارج کردن آن از راه آبششها، کارهای دم و بازدم را انجام دهند.
در برخی از ماهیها گاهی در قسمت داخلی کمانهای آبششی، فیلترهای دندانه مانندی وجود دارد که برای گرفتن و جدا ساختن مواد غذایی از آب بکار میروند.
در گروهی از ماهیها که به آنها دو ریه ای می گویند، تنفس مشابه مهره داران هوازی انجام می گیرد. این ماهی ها به جای آبشش دارای نوعی ریه هستند و برای تنفس مرتبا به سطح آب آمده و از اکسیژن هوا استفاده می نمایند.
در برخی دیگر از انواع ماهیها علاوه بر آبششها، اعضاء کمکی تنفس وجود دارند که هنگام کم شدن اکسیژن محلول در آب و یا در مواقعی که ماهی به عللی خارج از آب قرار می گیرد، می تواند با کمک این اعضاء از اکسیژن هوا استفاده نمایند. این اعضاء در ماهیهای مختلف در داخل دهانف داخل دستگاه گوارشی و یا کیسه شنا قرار دارند.